Χριστούγεννα!

Αν και ποτέ δεν μου άρεσαν οι γιορτές και τα πανηγύρια, στα Χριστούγεννα έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία.
Ακόμα και τώρα που δεν είμαι μαθήτρια/φοιτήτρια για να έχω 15 μέρες διακοπών.

Όλη αυτή η φωτεινή ατμόσφαιρα μου φτιάχνει τη διάθεση και κάνει τις μέρες μου να φαίνονται πιο ενδιαφέρουσες και χαρούμενες (χωρίς ουσιαστικά να αλλάζει κάτι!)
Υπάρχει μια προσμονή ότι κάτι διαφορετικό - καλό φυσικά- θα συμβεί!

Μακάρι...

Ανάγνωση ξανά

Πρόσφατα είχα με κάποιους φίλους συζήτηση για το πάντα αγαπημένο θέμα "Βιβλία που με σημάδεψαν".
Και ενώ η κουβέντα προχωρούσε και όλοι μιλούσαμε με ενθουσιασμό, διαπιστώνω ότι... δεν έχω στη βιβλιοθήκη μου κάποια από αγαπημένα μου βιβλία!!!
Ο λόγος απλός: τα είχα δανειστεί -από φίλους και βιβλιοθήκες-...
Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο που δεν είναι δικό μου και μου αρέσει, λέω στον εαυτό μου ότι έκανα λάθος που το δανείστηκα.
Νομίζω ότι αύριο κιόλας πρέπει να φτιάξω μια λίστα και να κάνω μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο (μάλλον θα χρειαστεί να πληρώσω με δόσεις!)

Ανατροπή...

... όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν μπορώ να ανατρέπεται μια κατάσταση για κάτι που με αφορά και εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα.
Ειδικά όταν ανατρέπονται τα δεδομένα στη δουλειά...
Υπήρξαν αρκετές αλλαγές σε αυτά τα 3 χρόνια όμως ποτέ δεν επηρέασαν τη δική μου θέση.
Μέχρι σήμερα...

Θέλω κάποιος να μου πει τι πρέπει να κάνω από δω και πέρα!
Μου λένε ότι την απάντηση την ξέρω μόνο εγώ.
Μα γιατί δεν τη βρίσκω?

Ένας μήνας πέρασε

... και δεν έχω βρει τίποτα να γράψω σ' αυτο το blogaki.
Μα δε συμβαίνει τίποτα στη ζωή μου που να αξίζει να το καταγράψω...?
Για να ' χω κάτι να θυμάμαι, μόνο γι' αυτό.

Αυτές τις μέρες έτυχε να μιλήσω με κάποιες φίλες μετά από καιρό.
Η αλήθεια είναι ότι μόνο εκείνες μιλούσαν! Εγώ απλά σχολίαζα...
Στην ερώτηση "τι κάνεις εσύ"? είπα "καλά... τα γνωστά!"

Είναι δυνατόν???

Tango...

...η λέξη της ημέρας!

Δεν έχω καμία σχέση με το χορό, πόσο μάλλον με το tango.
Απλά θαυμάζω όσους χορεύουν και σκέφτομαι αν θα μπορούσα κι εγώ. Ποτέ δε μου δώθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω, ούτε θα τολμούσα νομίζω!

Σήμερα, στις "νεκρές ώρες " του γραφείου άκουγα ένα cd που έπεσε τυχαία στα χέρια μου. Η μουσική ήταν απίστευτη. Ένα από τα κομμάτια ήταν το περιβόητο tango από το λατρεμένο "Άρωμα Γυναίκας".




Η επόμενη κίνηση ήταν να δω και τη σκηνή από την ταινία
AL... WE LOVE U!

Διαδίκτυο

Η σχέση μου με το Διαδίκτυο μετράει αρκετά χρόνια.
Ο ρόλος μου βέβαια ήταν πάντα παθητικός, δηλαδή ποτέ δεν υπήρξα μέλος κάποιου forum κλπ...
Μετά από πολλά χρόνια έκανα ένα βήμα... αυτό "εδώ"!
Επίσης άρχισα να σχολιάζω πράγματα που διάβαζω σε διάφοα blogs που με ενδιαφέρουν(όπως του hopkins ή της Composition Doll και τόσα άλλα...)
Όμως και πάλι υπάρχει μια διαφορά.
Νιώθω ότι κρατάω μια απόσταση από τους ανθρώπους που γράφουν αυτά που διαβάζω. Δεν επιδιώκω να αποκτήσω πιο προσωπική σχέση με κανέναν.
Αυτό δηλαδή που συμβαίνει πολύ συχνά όπως όλοι γνωρίζουμε.
Ίσως έτσι έχω χάσει την ευκαιρία να γνωρίσω πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους σε σχέση με αυτούς που υπάρχουν γύρω μου.
Αυτό όμως μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ...

Σιωπή

Τόσες μέρες ακούω, διαβάζω γνώμες, συζητήσεις, αναλύσεις για αυτή την απίστευτη καταστροφή που συμβαίνει, για τους τόσους ανθρώπους που χάθηκαν και δε νιώθω την ανάγκη να πω τίποτα παραπάνω...

Δεν ξέρω τι παραπάνω να προσθέσω σε όλα αυτά που έχουν πει οι άλλοι, σωστά και λάθος.
Νομίζω ότι συνέβη "μιλάει" από μόνο του... και η δικιά μου γνώμη δεν έχει τίποτα να προσφέρει.
Ίσως κάνω λάθος αλλά...

Καλό μήνα...

• Ελπίζω να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο

ή

• Άντε... άλλος ένας έμεινε

ή

• Άλλος ένας μήνας μακριά

ή

• Δεν χωράει άλλη αναβολή

ή....

Όμορφα!

Τελικά όταν οι κόποι σου δεν πάνε χαμένοι είναι πολύ ωραίο.
Ακόμα και όταν υπάρχει μόνο ηθική ικανοποίηση.

Μήπως είμαι χαζή τελικά να χαίρομαι τόσο μόνο με αυτό το "ηθική" ?
Τα οικονομικά οφέλη που είναι?

Οχι, όχι! Σταματάω...
Δε θέλω να "χαλάσω" τη χαρά μου με τέτοιες σκέψεις.

Καλοκαίρι

Καλοκαίρι, θάλασσά, ήλιος, διακοπές...

Μάλλον αυτές οι λέξεις για μένα έχουν χάσει το νόημα τους.. ή μάλλον ποτέ δεν είχαν το σωστό νόημα!
Έχω την τύχη ή την ατυχία να ζω σ'ένα τόπο που όλοι έρχονται για διακοπές.
Τη μεγάλη διαπίστωση την έκανα όταν ήμουν φοιτήτρια σε άλλη πόλη. Το πρώτο καλοκαίρι που θα επέστρεφα στη πατρίδα και οι φίλοι μου έλεγαν τα σχέδια των διακοπών τους, θεωρούσαν δεδομένο ότι εγώ δεν θα πάω πουθενα (που ήταν η αλήθεια).
Εννοείται ότι τα επόμενα καλοκαίρια φιλοξένησα αρκετό κόσμο. Εκείνες τις μέρες ζούσα κι έγω το κλίμα των διακοπών κι ας ήμουν στο σπίτι μου.

Έχω πάει καλοκαιρινές διακοπές κάποιες(ελάχιστες)φορές αλλά δεν είναι τίποτα μπροστα στις διακοπές που πάει κάποιος που μένει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη.

Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον?

Όπως παλιά

Τελικά μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Χρειαζόμουν μια επιστροφή, ήθελα να βρω τον παλιό μου εαυτό.
Και ήταν εκεί...

Όμως η ζωή προχωράει και πρέπει να καταφέρω να "συντονιστώ" και εδώ.
Πρέπει!

Ετοιμάζω ταξίδι...!

Επιτέλους πήρα τη μεγάλη απόφαση και είμαι πολύ χαρούμενη!
Έψαχνα ένα λόγο, κάτι που να παρακινήσει, να με βγάλει από τις αμφιβολίες... και ξαφνικά συνέβη!

Μετράω τις ώρες για να βρεθώ κοντά σε τόσο αγαπημένα μου πρόσωπα που μου έλειψαν τόσο πολύ.
Πως πέρασαν τα χρόνια δεν το κατάλαβα.
Ξέρω ότι μεγαλώσαμε και τίποτα δεν θα είναι ακριβώς το ίδιο όμως αυτό δε μετριάζει τη χαρά μου!!!

Μια λέξη

Μια λέξη είναι αρκετή για να αλλάξει τα πάντα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Μόλις τώρα το διαπίστωσα...

Soundtrack

Ε ναι λοιπόν! Το αποφάσισα...
Τα soundtracks είναι το αγαπημένο μου είδος (αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι) μουσικής.

Όταν μια μελωδία, ένα τραγούδι συνοδεύεται από αγαπημένες εικόνες είναι ότι καλύτερο μπορώ να ακούσω.

Σήμερα απέκτησα 2- 3 καινούρια CD και πολύ το χάρηκα.
Βέβαια δεν ξεχνάω τα κλασικά και αγαπημένα με τα οποία έχω κολλήσει τα τελευταία χρόνια(Amelie, The Virgin Suicides).
Όχι ότι τα ελληνικά πάνε πίσω! Λατρεύω Παπαδημητρίου και Καλαντζόπουλο...

(...ώρα να ακούσω κάτι!)

Σαββατοκύριακο μπροστά στην τηλεόραση... (βαρέθηκα!)

Για διάφορους λόγους το Σ/Κ που τελειώνει σε λίγη ώρα, έμεινα στο σπίτι πολλές - πολλές ώρες.
Αυτό είχε ως απότέλεσμα να δω πολύ τηλεόραση...

Συμπέρασμα : το σαββατοκύριο η τηλεόραση δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον (τις καθημερινές κάτι κινείται).

Βέβαια χθες είχαμε και τη Eurovision.
Αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα αφού νόμιζες ότι υπάρχει ένα κανάλι στην Ελλάδα, αφού όλα έδειχναν τις ίδιες εικόνες ξανά και ξανα...


Εύχομαι καλύτερες μέρες :)

Αβεβαιότητα

Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο, σε μια ώρα, σε ένα λεπτό.

Πειράζει που θέλω κάτι σταθερό? Ένα σημείο αναφοράς?
Δε λέω.. καλό είναι να υπάρχουν εκπλήξεις αλλά ας κάνουμε κι ένα διάλειμμα!

Πριν μερικά χρόνια άκουγα άλλους να λένε πόσο αγχώνονται με τα διάφορα πρόβλήματα στη δουλειά, στο σπίτι και δεν μπορούσα να τους καταλάβω.
Τώρα αυτό συμβαίνει σε μένα...

Θέλω να μου πει κάποιος ότι όλα θα φτιάξουν και να το πιστεύει, ειδικά στο θέμα της δουλειάς(Απίστευτο ότι με απασχολεί τόσο το θέμα αυτό. Σημάδι ενηλικίωσης?)

Κρίμα

Τι δύσκολη που ήταν η σημερινή μέρα... και η χθεσινή.
Αλλιώς τα περιμένεις και αλλιώς γίνονται.

Λέξη κλειδί : Εγωισμός (δε μ' αρέσει αυτή η λέξη, ακούγεται πολύ τραγική αλλά μόνο αυτή ταιριάζει!)

Νομίζω ότι έχω κουραστεί. Δεν αντέχω άλλες παρεξηγήσεις για ασήμαντους λόγους.
Γι' αυτό και σήμερα παραιτήθηκα.
Και τώρα αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν προσπαθούσα.
Όμως μάλλον δεν θα είχε νόημα αφού αργά ή γρήγορα θα ξανασυμβεί.

Κρίμα...

Θάνατος στη Βενετία

Mετά από πολύ καιρό ξεφύλλιζα σήμερα το βιβλίο του Thomas Mann "Θάνατος στη Βενετία".

Βέβαια για μένα ο τίτλος αυτός είναι η ταινία του Visconti... η μουσική του Malher... ο Bogarde... και φυσικά ο αγαπημένος μου Tadzio(Andressen)

Μα πάνω απ' όλα είναι η Βενετία...
(Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θέλω να πάω. Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι)

Δεν περνάει η ώρα...

Μόνη στο γραφείο σήμερα.
Κοιτάω τους υπολογιστές και δεν ξέρω τι να κάνω...

(ντριννν... χτυπάει το τηλέφωνο)

...και μόλις άρχισα να γράφω με διέκοψαν.

Κρίμα... έχασα την ευκαιρία να γράψω άλλο ένα σπουδαίο κείμενο!

1η Μαϊου...

Είναι αυτό....

Πρώτη Μαΐου, και απ' τη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Χίλιες σημαίες, κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Πού ‘ν’ το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ

Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Το βράδυ εκείνο που σε πήρα αγκαλιά

Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Και 'γω φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά
Μέσα στους δρόμους...

Πρώτη Μαΐου, μαύρα στα ξένα
Κλείσε το τζάμι μη κρυώσει το παιδί

(Μάνος Λοϊζος)

...ή αυτό?

Μεγάλες Προσδοκίες...

... ή αλλιώς "Ήρθε ένας φίλος από τα παλιά"

Απογοήτευση...
Έλειπε αυτό το "κάτι" που είχαμε παλιά και ήταν κάτι που δεν το περίμενα.
Φταίει η απόσταση?
ο χρόνος?
δεν ξέρω...

ίσως αλλάξαμε κι εμείς οι ίδιοι...

Ημερολόγιο?

Ημερολόγιο...

Μια λέξη που μου θυμίζει τα εφηβικά (μου) χρόνια.
Κρατούσα ημερολόγιο από τα 11.
Στην αρχή έγραφα κάθε μέρα, μετα κάθε εβδομάδα και στο τέλος κατέληξα να γράφω μόνο αν μου συνέβαινε κάτι που θεωρούσα σημαντικό.

Όμως... δεν μπορούσα ποτέ να γράψω ελεύθερα. Στο βάθος του μυαλού μου νόμιζα ότι κάποτε, κάποιος θα το διαβάσει.

Σταμάτησα να γράφω στα 22, λίγο πριν συμβούν οι μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή μου...

Άλλο ένα blog λοιπόν....

Γιατί?
Δεν ξέρω ακόμα... ήταν μια απόφαση "έτσι ξαφνικά"