Καλοκαίρι

Καλοκαίρι, θάλασσά, ήλιος, διακοπές...

Μάλλον αυτές οι λέξεις για μένα έχουν χάσει το νόημα τους.. ή μάλλον ποτέ δεν είχαν το σωστό νόημα!
Έχω την τύχη ή την ατυχία να ζω σ'ένα τόπο που όλοι έρχονται για διακοπές.
Τη μεγάλη διαπίστωση την έκανα όταν ήμουν φοιτήτρια σε άλλη πόλη. Το πρώτο καλοκαίρι που θα επέστρεφα στη πατρίδα και οι φίλοι μου έλεγαν τα σχέδια των διακοπών τους, θεωρούσαν δεδομένο ότι εγώ δεν θα πάω πουθενα (που ήταν η αλήθεια).
Εννοείται ότι τα επόμενα καλοκαίρια φιλοξένησα αρκετό κόσμο. Εκείνες τις μέρες ζούσα κι έγω το κλίμα των διακοπών κι ας ήμουν στο σπίτι μου.

Έχω πάει καλοκαιρινές διακοπές κάποιες(ελάχιστες)φορές αλλά δεν είναι τίποτα μπροστα στις διακοπές που πάει κάποιος που μένει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη.

Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον?

Όπως παλιά

Τελικά μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Χρειαζόμουν μια επιστροφή, ήθελα να βρω τον παλιό μου εαυτό.
Και ήταν εκεί...

Όμως η ζωή προχωράει και πρέπει να καταφέρω να "συντονιστώ" και εδώ.
Πρέπει!